Weet moeder het echt beter dan vader?

    Bij echtscheidingen worden kinderen meestal aan de moeder toegewezen, vanuit de gedachte dat zij de kinderen beter kent en ook beter zicht heeft op hun behoeften dan de vader. Zij heeft hen immers grotendeels verzorgd?
Deense onderzoekers vroegen zich af of dit nog steeds geldt, nu vaders in toenemende mate betrokken zijn bij het grootbrengen van juist ook jonge kinderen.
In Denemarken loopt een longitudinaal onderzoek onder 6000 gezinnen. Aan elfjarige kinderen uit die gezinnen werden de standaard CHIPS-tests afgenomen. Daarmee wordt gemeten hoe een kind er zowel cognitief als sociaal emotioneel voorstaat. De ouders kregen een standaard vragenlijst waarop zij konden aangeven hoe zijn dachten over de schoolprestaties van hun kind en zijn of haar gedrag in het algemeen.
Bij het vergelijken van de antwoorden van moeders en vaders werd rekening gehouden met hun leeftijd, opleidingsniveau, werksituatie, inkomen en eventuele psychische problematiek. Het bleek dat er geen verschil was tussen vaders en moeders wat betreft de mate waarin hun antwoorden overeen kwamen met de testresultaten van hun kind. Vader kende zijn kind net zo goed als hun moeder hem of haar kende.
Met één uitzondering. Moeders die zelf psychische problemen hadden, ongelukkig waren met hun leven schatten de kunde en sociale vaardigheden van hun kinderen lager in dan de kinderen zelf aangaven.
Als vader voldoende tegenwicht bood door een actieve rol in het kinderleven te spelen hadden moeders problematiek niet zoveel invloed. Als in de gezinssituatie moeder ondanks haar problemen de doorslaggevende rol speelde waren de competentie gevoelens, zelfwaardering en zelfvertrouwen bij de kinderen lager.

(Bron: Nabanita Datta Gupta e.a. Does mother knows best? Parental discrepancies in assessing child behavioral and educational outcomes, Review of Economics of the Household online, 27 juni 2016)

(Deel II Hoofdstuk Thuis)